پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

امیر پسنده‌پور، تحلیلگر سیاست خارجی گفت: حتی اگر مدل توسعه چین را در حوزه اقتصادی به‌عنوان یک مدل و الگوی برتر ببینیم، نمی‌توانیم فقط خروجی و محصول را ببینیم بلکه باید مسیر و روشی هم که آن‌ها را به این نقطه رسانده ببینیم. امروز چین به قدری قدرتمند شده است که در جایگاه یک رقیب در مقابل ایالات متحده می‌تواند قد علم کند. لازمه آن نیز این است که دنیا را به آن شکلی که هست ببینیم نه آن شکلی که دوست داریم. ما باید باور کنیم با داشتن تعامل موثر، با داشتن توازن روابط با نظام بین‌الملل در شرق و غرب، مومن بودن به منافع ملی و تعریف منافع ملی بر اساس واقعیت‌ها در ساحت حاکمیت نه در ساحت انتقاد و کنشگری، برنامه‌ریزی برای آن‌ها و دوری از نگاه تک ساحتی حتی در حوزه‌های امنیتی می‌بینیم که اقتصاد اگر امروز بیشتر از حوزه‌های نظامی، امنیت ایجاد نکند، کمتر هم نمی‌کند.

نظام سیاسی چین تا أواخر دهه ٧٠ میلادی مثل همه نظام‌های ایدئولوژیک، بدنبال اصلاح جهان بود، با انگیزه رسیدن به این هدف، در سراسر دنیا به جنبش‌های چریکی و گروه‌های مبارزه کمک می کرد، بسیاری از سرخوردگان مارکسیت - لنینست شوروی دل به مائویست چینی بستند، دلدادگان وطنی مائو هم کم نبودند، که سعادت و رفاه چین را در پیروی از آموزه‌های صدر مائو می دانستند. اما عاقبت چین چه شد و الان با چه منظومه فکری اداره می شود؟

اقتصاد ایران در سال ۹۸ و ادامه آن در سال ۹۹، تنها با مشکلات ساختاری مانند وابستگی به خام فروشی و نوسان درآمد نفت، اقتصاد دولتی و رانتی، فساد مالی، سوداگری و سفته بازی، موسسات غیرمجاز، و نبود نهاد‌های لازم برای توسعه، قرار گرفتن در مسیر توسعه‌نیافتگی و پس‌افتادگی‌های مختلف طی ۶۰ سال اخیر مواجه نبوده، بلکه علاوه بر ابرچالش‌های آب، محیط زیست، خشکسالی، بیکاری، رکود تورمی، افزایش تعداد بازنشسته‌ها ومشکلات تامین اجتماعی و بیمه و... که در چهار دهه اخیر تشدید شده است.

سوالی که مطرح می شود این است که دنیای تحت رهبری چین به چه شکلی در خواهد آمد.

نفوذ که امروزه نه به عنوان یک واژه بلکه به مثابه یک راهبرد جدی غرب شناخته می شود گرچه جریان به اصطلاح اصلاح طلب و تجدید نظرطلب در داخل ایران تلاش دارند تا از کلمه نفوذ کمتر استفاده کنند...